بر اساس بسیاری از مطالعات منتشر شده، ثابت شده است که چاقی با افزایش خطر سرطان در ارتباط است. حال این سوال پیش می آید که آیا کاهش وزن پس از عمل لاغری می تواند به کاهش خطر احتمال ابتلا به سرطان کمک کند؟ در این مقاله سعی داریم تا به سوال پاسخ دهیم.
چندین سال است که از این عمل های جراحی برای لاغری و کاهش وزن استفاده می شود و این عمل آنقدر تکرار شده که بتوان به یک رابطه نسبتا محکمی درباره آن و فواید پس از عمل دست پیدا کرد. یک مطالعه شامل 40 سال پیگیری اکنون تأیید می کند که حداقل برای زنان، عمل لاغری به کاهش خطرات طولانی مدت ابتلا به سرطان کمک می کند.
Ted Adams، محقق ارشد، از برنامه بالینی تخصصی جراحی بین کوهستانی/سلامت گوارش و استاد کمکی در پزشکی داخلی در دانشکده پزشکی دانشگاه یوتا در این باره گفت: مطمئناً، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد جراحی چاقی که منجر به کاهش وزن قابل توجه و کاهش وزن مداوم می شود، با کاهش خطر ابتلا به سرطان همراه است. دست یابی به این موضوع در نتیجه مطالعات ادامه داری است که به تأثیرات بین عمل لاغری و کاهش وزن ناشی از آن بر سلامتی می پردازند.
مقاله مرتبط: چرا وزن شما کم نمی شود؟ بررسی 3 علت عدم کاهش وزن
دلایلی که چرا جراحی چاقی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد را نمی توان از این مطالعه تأیید کرد، اما Ted Adams چندین نظریه را در این خصوص طرح کرده است.
وی افزود: احتمالا یک مکانیسم هورمونی وجود دارد. حداقل سرطان هایی که در بیماران دارای عمل لاغری به طور قابل توجهی کمتر از بیماران بدون جراحی بودند، بیشتر شامل سرطان های مرتبط با زنان مانند سرطان رحم، تخمدان و سینه می شدند. اگرچه ما هنوز این مکانیزم را به طور دقیق بررسی نکرده ایم اما این نتایج مطمئناً نشان می دهد که این مکانیسم بخشی از دلیل اصلی است.
دکتر Christina Annunziata، معاون ارشد علوم اکتشافات برون مرزی انجمن سرطان آمریکا (ACS) پیشنهاد کرد که به ویژه استروژن ممکن است که یک عامل تحریک باشد. Annunziata در این مطالعه حضور نداشت.
او گفت: در حالی که منبع اصلی استروژن تخمدان ها است، در افرادی که چاق هستند استروژن اضافی به دلیل بافت چربی وجود دارد. بنابراین، خلاص شدن از شر بافت چربی به طور بالقوه می تواند تبدیل هورمونی استروژن را کاهش دهد.
هنگامی که افراد وزن کم می کنند، یک هورمون دیگر به نام انسولین نیز کاهش می یابد.
این مطالعه همچنین کاهش نرخ ابتلا به سرطان روده بزرگ را نشان داد. Ted Adams گفت: در حالی که این مورد هورمون محور نیست، اما این یافته ممکن است با کاهش چربی بدن در ارتباط باشد.
مقاله مرتبط: عصب واگ چیست و چه نقشی در درمان چاقی دارد؟
برای مطالعه همه این موارد، محققان میزان بروز سرطان و مرگ را با طبقه بندی سرطان های مرتبط با چاقی و غیر چاقی و همچنین جنسیت، مراحل سرطان و نحوه پیشروی آن مقایسه کردند.
محققان بیش از 22000 بیمار عمل لاغری را به صورت بررسی سوابق با بیماران چاق که جراحی چاقی انجام نداده بودند با استفاده از پایگاه داده جمعیت یوتا، دفتر ثبت سرطان یوتا، گواهی تولد و فوت و اطلاعات گواهینامه رانندگی مقایسه کردند. آنها همچنین از سه ثبت جراحی چاقی ایالت یوتا استفاده کردند که شامل بیمارانی می شد که بای پس معده، باند معده، اسلیو گاسترکتومی و سوئیچ اثنی عشر داشتند.
گروهی که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند 25 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان بودند. همچنین زنانی که عمل لاغری انجام داده بودند، 41 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان های مرتبط با چاقی قرار داشتند.
بیماران مردی که عمل لاغری انجام داده بودند، خطر ابتلا به سرطان کمتری را از خود نشان ندادند.
سرطان هایی که محققان کاهش قابل توجهی در خطر ابتلا به آن ها مشاهده کردند شامل سرطان رحم، تخمدان و روده بزرگ و همچنین سرطان سینه قبل و بعد از یائسگی می شدند.
دکتر Ted Adams همچنین خاطر نشان کرد که این سرطان ها در مراحل اولیه در بیماران مورد جراحی قرار گرفته تشخیص داده شدند. او گفت که پیام برای بیماران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی این است که آنها باید کنار هم بنشینند تا مزایا و معایب عمل لاغری را با توجه به سلامت و رفاه شخصی خودشان بررسی کنند.
وی اضافه کرد: “من فکر می کنم یک نکته منحصر به فرد در این مطالعه این است که ما نه تنها نشان دادیم که این عمل باعث پیشگیری و کاهش خطر ابتلا به سرطان می شود، بلکه به نظر می رسد که سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود که فکر می کنم این هم نکته مهمی است.”
Adams خواستار انجام تحقیقات بیشتر در مورد دلایلی شد که چرا جراحی چاقی در پیشگیری از سرطان تفاوت ایجاد می کند.
او خاطر نشان کرد که ممکن است نه تنها این کاهش وزن انجام شده است که بر پیشگیری از سرطان تأثیر گذار است، بلکه اتفاق دیگری به دلیل جراحی رخ می دهد، مانند تغییر آناتومی دستگاه روده و نحوه تأثیر آن بر ترشح هورمون ها.
دکتر Christina Annunziata گفت که تعداد بیماران و پیگیری طولانی مدت که بخشی از این مطالعه بود واقعاً معنا دار بوده و پتانسیل تأثیرگذاری دارد.
او همچنین خاطرنشان کرد که این مطالعه مبتنی بر سوابق افراد است که می تواند به این معنی باشد که ممکن است جمعیت در بخش جراحی و غیر جراحی متعادل نباشد، حتی زمانی که تلاش هایی برای ایجاد مطابقت بین این دو گروه انجام می شود.
او افزود: “بزرگترین نگرانی من این خواهد بود که بیمارانی که به اندازه کافی سالم هستند تا جراحی شوند و تحت عمل جراحی قرار بگیرند و از عمل جراحی جان سالم به در ببرند، ممکن است وضعیت سلامتی متفاوتی نسبت به افرادی داشته باشند که جراحی نشده اند.”
یک مطالعه تصادفی می تواند به پاسخ این سوال بیانجامد. او گفت که این کارآزمایی همچنین می تواند تأثیر دارو های کاهش وزن جدید مانند Ozempic را که به اندازه کافی برای این تحقیق طولانی مدت مورد استفاده قرار نگرفته است، مقایسه کند.
یافته‌های این مطالعه روز سه‌شنبه در مجله Obesity، نشریه پرچمدار The Obesity Society منتشر شدند.
منابع
1- Long-term cancer outcomes after bariatric surgery
2- National Center for Health Statistics
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام