بر کسی پوشیده نیست که اهمیت ندادن هر یک از شرکای زندگی (پارتنر) می تواند فشار بیشتری را بر رابطه وارد سازد. اکنون، محققان دانشگاه بینگهمتون آمریکا ارتباطی را بین شرکای غیر حمایت کننده و افزایش سطح هورمون استرس یا همان کورتیزول را در بدن کشف کرده اند که می تواند منجر به بدتر شدن سلامت جسمانی و عوارض زیانباری گردد.
این ارتباط بین کورتیزول و حمایت اجتماعی در زوج ها نشان می دهد که زوج ها زمانی که هر دو عضو رابطه حمایت مثبتی از یکدیگر نشان می دهند، احساس درک شدن و مراقبت بیشتری می کنند.
عدم حمایت شریک زندگی چگونه موجب مشکلات سلامتی می شود؟
تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور روانشناسی ریچارد ماتسون، 191 زوج متاهل را در تلاش برای تعیین اینکه آیا بهبود مهارت های ارتباطی در ترکیب با ارائه و دریافت حمایت اجتماعی ممکن است منجر به کاهش سطح کورتیزول شود، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
کورتیزول یک هورمون استروئیدی است که توسط 2 غده فوق کلیوی که در بالای هر کلیه قرار دارند تولید می شود. هنگامی که استرس دارید، کورتیزول افزایش یافته و در جریان خون شما ترشح می شود. داشتن تعادل مناسب کورتیزول برای سلامتی شما ضروری است و تولید بیش از حد یا خیلی کم کورتیزول می تواند باعث مشکلات سلامتی شود.
در طول دو جلسه 10 دقیقه ای، زوج های شرکت کننده در این مطالعه مسائل شخصی غیر مرتبط با ازدواج خود را مورد بحث قرار دادند.
سپس، محققان ارتباطات خود را برای نشانه های حمایت اجتماعی مثبت و منفی (داده شده و دریافت شده) تجزیه و تحلیل کرده و به ارزیابی نحوه درک شرکت کنندگان از حمایتی که دریافت کردند پرداختند. در نهایت، نویسندگان مطالعه نمونه های بزاق را برای اندازه‌گیری سطح کورتیزول جمع‌آوری نمودند.
پروفسور ریچارد ماتسون در یک بیانه مطبوعاتی گفت: ما دریافتیم همسرانی که حمایت کمتری دریافت می کنند (مثلاً رد درخواست کمک) احساس می کنند که کمتر مورد درک، تأیید و مراقبت شریک زندگی خود قرار می گیرند. این موضوع اثر «تقویت کننده استرس» را برای این افراد به همراه داشت، به این معنی که کورتیزول در طول تعامل افزایش می یابد.
در طرف مقابل، زمانی که افراد از همسرانشان پاسخ های حمایتی دریافت می کردند، بیشتر احساس درک، اعتبار و مراقبت می نمودند.
با کمال تعجب، نویسندگان مطالعه کشف کردند که سطوح استرس بیولوژیکی قبل از این تعاملات به طور دقیق پیش بینی می کند که یک زوج چگونه رفتار کرده و این تعاملات را درک می نمایند.
یکی دیگر از پیش بینی کننده های رفتار و ادراک زوج ها، پاسخ دهی کلی درک شده شریک زندگی آنهاست که یک فاکتور اندازه گیری برای احساس درک، ارزش‌گذاری و مراقبت به شمار می رود.
از جمله آثار زیانبار عدم حمایت یکی از شرکای زندگی در رابطه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کاهش حجم مغز
- افزایش خطر ابتلا به چاقی
- افزایش خطر ابتلا به سرطان
- سلامت قلب ضعیف تر
- تسریع پیری سیستم ایمنی
Hayley Fivecoat، نویسنده اصلی مقاله، این پروژه را در دوران تحصیلات تکمیلی خود در بینگهمتون توسعه داد. او اکنون به عنوان روانشناس تحقیقات بالینی در موسسه خانواده در دانشگاه نورث وسترن کار می کند.
Hayley Fivecoat گفت: تحقیقات ما به شدت نشان داد که چگونه ادراکات تعاملات حمایتی، تجربه ما را شکل می دهند. اینکه هر یک از شرکا چگونه تعامل را درک می کردند، با میزان حمایت و پاسخگویی آنها به طور کلی تر ارتباط داشت.
یک احتمال این است که تصورات از حمایت یک شریک در طول زمان و در چندین تعامل ایجاد شود. و تصویر کلی تر نشان می دهد که چگونه رفتار های خاص – خوب یا بد – ممکن است در لحظه مشاهده شوند.
از طرف دیگر، این امکان وجود دارد که انواع مختلفی از رفتار های حمایتی برای افراد مختلف که انواع گوناگونی از مشکلات را تجربه می کنند مورد نیاز باشد، بنابراین نگاه کردن به رفتار های خاص در بین زوج ها کم اهمیت تر است.
در هر دو مورد، آنهایی که خود را به عنوان یک شریک حمایتی تصور می کردند، در ابتدا و پس از تعامل، کمترین سطح کورتیزول را داشتند.
همچنین بخوانید >> عشق کافی نیست: ۷۲ درصد زوج ها معاشقه روزانه ندارند
نویسندگان مطالعه معتقدند درک قوی تر از نحوه حمایت زوج ها از یکدیگر در زمان های استرس زا می تواند منبع بینش ارزشمندی در مورد چگونگی تقویت روابط و بهزیستی کلی فردی باشد.
آنها توصیه می کنند که مطالعات آینده از استراتژی های مختلفی برای ارزیابی رفتار حمایتی و روش های ارتباطی استفاده کنند.
محققان اضافه می کنند که دلایلی دارند که معتقدند لحن اغلب بیشتر از موضوع محتوا موثر است. به عبارت دیگر، آنچه می گویید مهم نیست، بلکه نحوه بیان آن مهم است.
علاوه بر این، مطالعات آینده باید شامل زوج های مختلف با پیشینه های مختلف نیز باشد. این پروژه فقط شامل روابط دگرجنس گرا بود. نویسندگان مطالعه قصد دارند از یک عامل استرس زا استاندارد سازی شده قبل از انجام تمرین ارتباطی حمایتی در طول مطالعات آینده استفاده نمایند.
پروفسور ماتسون در پایان می گوید: «در نهایت، ما همچنین در حال بررسی راه های جایگزین برای اندازه گیری استرس در سطح بیولوژیکی هستیم تا بفهمیم حمایت مؤثر شریک چگونه است، زیرا کورتیزول یکی از بسیاری از شاخص های سیستم پاسخ به استرس بدن ما است».
این مطالعه در مجله Social and Personal Relationships منتشر شده است.
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام