بر اساس یک مطالعه جدید، والدین، معلمان یا مربیانی که بر سر کودکان فریاد می زنند، آسیب های مادام العمری را بر آنها وارد می کنند که به اندازه سوء استفاده فیزیکی یا جنسی بد و مضر است.
نویسندگان این مطالعه که در مجله Child Abuse & Neglect منتشر شده است، پس از تجزیه و تحلیل 166 مطالعه قبلی دریافتند که آزار کلامی را می توان به عنوان یک دسته ی بد رفتاری توصیف کرد.
در حال حاضر بدرفتاری با کودکان به چهار دسته تقسیم می شود:
- آزار جسمی
- سوء استفاده جنسی
- سوء استفاده عاطفی
- بی توجهی
نویسندگان این مطالعه می گویند که فریاد زدن یا داد زدن بر سر یک کودک می تواند در دسته سوء استفاده عاطفی قرار گیرد، که نوعی خشونت آشکارتر است.
اکثریت قریب به اتفاق (76.5٪) فریاد زدن ها توسط والدین انجام می شود، اما مراقبان و سایر بزرگسالان مانند معلمان و مربیان نیز به کودکان آزار کلامی وارد می کنند.
دکتر Shanta Dube، نویسنده اصلی این مطالعه و مدیر برنامه کارشناسی ارشد بهداشت عمومی دانشگاه وینگیت در این باره می گوید: “به دلیل عواقب منفی مادام العمر، بدرفتاری کلامی در دوران کودکی باید باید به عنوان یک زیرشاخه سوء استفاده شناخته شود.”
نگاهی به آمار و ارقام و توصیه های سازمان بهداشت جهانی در رابطه با بدرفتاری با کودکان
- تقریباً از هر 4 کودک، 3 نفر یا به عبارتی 300 میلیون کودک 2 تا 4 ساله در جهان به طور مرتب از سوی والدین و مراقبان خود از تنبیه بدنی و/یا خشونت روانی رنج می برند.
- از هر 5 زن یک نفر و از هر 13 مرد 1 نفر گزارش می دهند که در سنین کودکی 0 تا 17 ساله مورد آزار جنسی قرار گرفته اند.
- 120 میلیون دختر و زن جوان زیر 20 سال از نوعی تماس جنسی اجباری رنج می برند.
- پیامده ای بدرفتاری با کودکان شامل اختلال در سلامت جسمی و روانی مادام العمر بوده و پیامدهای اجتماعی و شغلی در نهایت می تواند توسعه اقتصادی و اجتماعی یک کشور را دچار مشکل ساخته و کاهش دهد.
- بدرفتاری با کودک اغلب پنهان است. تنها کسری از کودکان قربانی بدرفتاری تا کنون از حمایت متخصصان بهداشت برخوردار می شوند.
- کودکی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرد، در بزرگسالی به احتمال بیشتری از دیگران سوء استفاده می کند، به طوری که خشونت از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. بنابراین شکستن این چرخه خشونت و ایجاد تأثیرات مثبت چند نسلی ضروری است.
- پیشگیری از بدرفتاری با کودکان قبل از شروع آن ممکن بوده و نیازمند رویکردی چند بخشی است.
- رویکرد های پیشگیری موثر شامل حمایت از والدین و آموزش مهارت های فرزندپروری مثبت و تقویت قوانین برای منع تنبیه خشونت آمیز است.
- مراقبت مداوم از کودکان و خانواده ها می تواند خطر تکرار بدرفتاری را کاهش داده و می تواند عواقب آن را به حداقل برساند.
مقاله مرتبط: روان پریشی والدین ، بررسی دلایل قتل فرزندان توسط پدر و مادر
برخی از پیامدهای مادام العمر فریاد زدن و آزار کلامی چیست؟
طبق یافته های این مطالعه، کودکان ممکن است دچار پریشانی روانی شده و افسردگی، عصبانیت، عزت نفس پایین را تجربه کنند که می تواند در نتیجه منجر به کشیده شدن آنها به سمت مصرف مواد مخدر یا ایجاد برخی از شرایط سلامت جسمانی مانند چاقی شود.
طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، در سراسر جهان، تقریباً 300 میلیون کودک بین دو تا چهار ساله توسط مراقبان خود مورد آزار جسمی و روانی قرار می گیرند. با توجه به این اعداد، تشخیص سوء استفاده و یافتن راه حل ضروری است.
علاوه بر این، آزار کلامی در طول سال ها افزایش یافته، در حالی که آزار جنسی و جسمی کاهش پیدا کرده است.
چگونه والدین می توانند از فریاد زدن اجتناب کنند؟ Words Matter، یک موسسه خیریه بریتانیایی که بانی این مطالعه بوده است، پیشنهاد می کند از فریاد زدن بر سر فرزندتان به صورت همزمان اجتناب کنید. به فرزندتان توهین نکنید یا اسمش را صدا بزنید. این موسسه خیریه ترمیم رابطه را با کودکی که تحت تأثیر آزار کلامی قرار گرفته یا آسیب دیده است، توصیه می کند.
در انتها، کلمات مهم هستند. قبل از اینکه آنها را بیان کنید، در مورد آنچه می خواهید بگویید، تجدید نظر کنید.
منابع
1- Childhood verbal abuse as a child maltreatment subtype
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام