ده ها دلیل مبنی بر مضرات سیگار کشیدن برای سلامتی و مشکلات ناشی از آن وجود دارد، اما اگر بازهم به دلایل بیشتری احتیاج دارید، محققان دانشگاه کپنهاگ گزارش می دهند که سیگار در واقع باعث ایجاد چربی بیشتر در ناحیه شکم می شود. در حالی که برخی معتقدند سیگار به افراد کمک می کند تا لاغر بمانند، نویسندگان مطالعه می گویند این شایعه قدیمی به نظر می رسد که فقط در حد یک باور غلط است.
به طور خاص، تیمی از مرکز تحقیقات متابولیک شرکت داروسازی نوو نوردیسک دانمارک بیان می کند که هم شروع کردن به سیگار کشیدن و نیز سیگار کشیدن برای مدت طولانی ممکن است باعث افزایش چربی شکم، به ویژه چربی احشایی شود. این چربی ناسالم در اعماق شکم یافت می شود و با افزایش خطر ابتلا به بسیاری از مشکلات جدی سلامتی از جمله بیماری قلبی، دیابت، سکته مغزی و زوال عقل در ارتباط است.
ارتباط بین سیگار و افزایش چربی شکم
اگرچه این موضوع درست است که افراد سیگاری نسبت به افراد غیر سیگاری وزن بدنی کمتری دارند، اما محققان بر این باورند که این افراد از چربی شکم (و چربی احشایی شکم) بیشتری برخوردارند.
تشخیص چربی احشایی سخت است. شما می توانید شکمی کاملاً صاف داشته باشید و همچنان مقادیر ناسالم چربی احشایی را در بدن خود ذخیره کنید، که به معنای خطر بالاتر ابتلا به بیماری های جدی است.
این تحقیق جدید شواهد حمایتی را نشان می دهد که سیگار کشیدن ممکن است باعث افزایش این نوع چربی شود.
برای انجام این مطالعه، محققان از نوعی تجزیه و تحلیل آماری به نام تصادفی سازی مندلی (MR) استفاده نمودند تا تعیین کنند که آیا سیگار کشیدن منجر به افزایش چربی شکم می شود یا نه.
MR با ترکیب نتایج حاصل از مطالعات ژنتیکی مختلف برای جستجوی هرگونه رابطه علت و معلولی بین قرار گرفتن در معرض (در این مورد، سیگار کشیدن) و نتیجه (افزایش چربی شکم) کار می کند.
نویسندگان این مطالعه چندین نتایج ژنتیکی از مطالعات قبلی اروپایی را با تمرکز بر قرار گرفتن در معرض سیگار و سطوح توزیع چربی بدن (نسبت دور کمر به باسن و اندازه دور کمر و باسن) ترکیب کردند.
سپس، آنها از مطالعات ژنتیکی قبلی برای کمک به شناسایی اینکه کدام ژن خاص ارتباطی با عادات سیگار کشیدن و توزیع چربی بدن را نشان می دهد، استفاده کردند.
در مرحله بعد، اطلاعات ژنتیکی به تعیین اینکه آیا افراد دارای ژن های مرتبط با سیگار کشیدن معمولاً توزیع چربی بدن متفاوتی دارند یا نه کمک کرد.
در نهایت، محققان برای اطمینان از اینکه تمام ارتباطاتی که سیگار کشیدن و توزیع چربی بدن را مرتبط می کند، واقعاً به سیگار کشیدن مربوط می شوند و نه عوامل دیگر، تأثیر گذار های بالقوه دیگری مانند مصرف الکل یا زمینه های اجتماعی-اقتصادی را در نظر گرفتند.
دکتر Germán D. Carrasquilla، نویسنده اصلی این مطالعه در یک بیانیه رسانه ای گفت: این مطالعه نشان داد که شروع کردن سیگار کشیدن و سیگار کشیدن در طول زندگی ممکن است باعث افزایش چربی شکم شود، همانطور که این موضوع با اندازه گیری نسبت دور کمر به باسن مشاهده می شود. در تجزیه و تحلیل بیشتر، ما همچنین دریافتیم که نوع چربی که افزایش می یابد، به احتمال زیاد چربی احشایی است نه چربی زیر پوست.
وی افزود: مطالعات قبلی دارای برخی عوامل گیج کننده بوده اند، این موضوع زمانی اتفاق می افتد که یک متغیر مستقل بر نتایج تأثیر بگذارد. از آنجایی که طراحی مطالعه ما از تغییرات ژنتیکی استفاده می کند، نقش کاهش یا کنترل آن متغیر ها را بهتر انجام می دهد.
به نظر می رسد تاثیر سیگار بر روی چربی شکم صرف نظر از عوامل دیگری مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی، مصرف الکل، ADHD یا میزان ریسک پذیر بودن فرد اتفاق می افتد.
از دیدگاه بهداشت عمومی، این یافته ها اهمیت تلاش های گسترده برای پیشگیری و کاهش استعمال دخانیات در جمعیت عمومی را تقویت می کند، زیرا ممکن است به کاهش چربی احشایی شکم و تمام بیماری های مزمن مرتبط با آن کمک کند.
کاهش یک خطر عمده سلامت در جمعیت، به طور غیرمستقیم، خطر عمده سلامت دیگری را کاهش خواهد داد.
نویسندگان این مطالعه با استفاده از تجزیه و تحلیل چگونگی ارتباط انواع DNA مرتبط با عادات سیگار کشیدن و چربی شکم با محفظه های چربی در قسمت های مختلف بدن، کشف کردند که چربی اضافی شکم موجود در سیگاری ها عمدتاً چربی احشایی است.
نتیجه اصلی آنها این است که این عوامل ژنتیکی با افزایش بافت چربی احشایی (چربی عمیقی که دور اندام های شکمی می پیچد)، در مقایسه با چربی زیر پوستی که در زیر پوست یافت می شود، ارتباط قوی تری دارند.
دو مطالعه اساسی اروپایی که برای این پروژه مورد استفاده قرار گرفتند در مقیاس بزرگ بودند. مطالعه سیگار کشیدن 1.2 میلیون نفر را که شروع به سیگار کشیدن کردند و همچنین بیش از 450000 سیگاری مادام العمر را شامل شد. مطالعه توزیع چربی بدن نیز شامل بیش از 600000 نفر بود.
این مطالعه در مجله Addiction منتشر شده است.
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام