تحقیقات انجام گرفته، این شایعه که کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) “بدون آن بزرگ می شوند” را کاملا رد کرده اند. اکنون، تحقیقات جدید سیمای نگران کننده ای از ADHD را نشان می دهند: بزرگسالان هم ممکن است به آن مبتلا شوند.
به نظر می رسد که مقصر اصلی این ماجرا، ساخته دست بشر است، محصولی از خیال پردازی های فن آورانه که در حال حاضر با آن زندگی می کنیم. به بیان ساده تر، ممکن است به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه مبتلا شوید.
اختلال بیش فعالی و کمبود توجه یا همان ADHD اختلال سلامت روانی است که معمولا در کودکی با حواس پرتی، فعالیت های اجباری و نسنجیده، و مشکلات اجتماعی به عنوان علائم شایع آغاز می شود. اکثر کودکان مبتلا به ADHD همچنان در بزرگسالی دارای اختلالاتی هستند و به نوعی مدیریت حمایتی نیاز دارند.
علائم اختلال بیش فعالی و کمبود توجه در بزرگسالان با کودکان تفاوت هایی دارد، این علائم عبارتند از:
- مدیریت ضعیف زمان
- بی نظمی
- بروز خشم
- فراموشی
- بی انگیزگی
- بی قراری
- اضطراب
- خستگی مفرط
- خود شناسی ضعیف
- روابط ازهم گسیخته
این علائم از خفیف تا بسیار شدید متغیرند.
افزایش اختلال بیش فعالی و کمبود توجه در بزرگسالان
مبتلایان اختلال بیش فعالی و کمبود توجه در بزرگسالان، به طور نگران کننده ای در حال افزایش است. تعداد بزرگسالان مبتلا به ADHD از ۴.۴ درصد در سال ۲۰۰۳ به ۶.۳ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است.
مقاله منتشرشده در مجله American Medical Association نشان می دهد که استفاده مکرر از رسانه های دیجیتال شامل شبکه های اجتماعی، بازی ها، ارسال پیام و پخش فیلم و موسیقی یا تلویزیون، خطر ابتلا به علائم ADHD را در بزرگسالان تا حدود ۱۰ درصد افزایش می دهد. سایر تحقیقات نیز این نتایج را تایید می کنند.
John Ratey، پزشک، متخصص اعصاب و روان، و دانشیار بالینی روان پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد در مقاله ای در نشنال جئوگرافی می گوید: «بررسی احتمال وقوع کم توجهی اکتسابی عاقلانه است».
Ratey به افرادی اشاره می کند که امروزه برای انجام چند کار به طور هم زمان فشار زیادی را متحمل، و با تحریک های دائمی فناوری و اعتیاد به صفحه نمایش بمباران می شوند.
Ratey اضافه می‌کند: «این موارد به‌طور بالقوه ممکن است منجر به حواس پرتی شود».
رابطه میان استفاده از فناوری و اختلال در توجه همچنین ممکن است به این واقعیت نسبت داده شود که افرادی که از فناوری به‌طور مستمر استفاده می کنند، کمتر به مغزشان اجازه می دهند تا در حالت پیش فرض خود استراحت کند.
Elias Aboujaoude، روانپزشک رفتاری و رئیس بخش اختلالات اضطرابی دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد توضیح می دهد: «مدت ها، رابطه میان اختلال بیش فعالی و کمبود توجه و استفاده زیاد از اینترنت در رشته ما مثل سوال «اول مرغ بود یا تخم مرغ» بود: چون مردم به ADHD مبتلا هستند از اینترنت زیاد استفاده می کنند یا چون از اینترنت زیاد استفاده می کنند به ADHD مبتلا می شوند؟»
تجربه ها و تحقیقات بالینی به طور فزاینده ای از این موضوع حمایت می کنند که ADHD اکتسابی نتیجه استفاده بیش از حد از فناوری است. با این حال، تغییرات هورمونی در قاعدگی و یائسگی ممکن است علائم پنهان ADHD را نیز آشکار کند. استرس، عوارض جانبی سایر دارو ها، خواب ناکافی، اضطراب، افسردگی، آپنه انسدادی خواب، تغییرات شناختی مربوط به سن، و بیماری های تیروئید ممکن است ADHD را پنهان یا آشکار کنند.
راه های درمان اختلال بیش فعالی و کمبود توجه
اگر نگران وضعیت سلامت روان خود هستید، اولین و مسلما مهمترین کاری که باید انجام دهید این است که یک ارزیابی کامل انجام دهید. ارزیابی را با معاینه شدن توسط کارشناس سلامت اولیه خودتان شروع کنید.
کارشناسان سلامت اولیه قادر به ارزیابی سلامت روان هستند، اما، اغلب بیمارانشان را برای تشخیص قطعی با مقیاس های درجه بندی رسمی به روانشناس ها ارجاع می دهند. برخی هم به روان‌پزشکان ارجاع می دهند تا ارزیابی خود را اضافه کنند و در صورت وجود بیماری شرایط را مدیریت کنند.
از آن جایی که ADHD همه ابعاد زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد، تشخیص آن ممکن است ناگوار باشد. درمان ممکن است شامل دارو درمانی یا روان درمانی باشد – معمولا رفتار درمانی شناختی (CBT).
CBT شکل کوتاه مدتی از رفتار درمانی است که به مردم در حل مسئله کمک می کند. CBT درباره درک روابط میان عقاید، افکار، و احساسات، و رفتاری که در پیش می‌گیریم نیز می باشد.
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام