یک بررسی جدید نشان می دهد که غرغر کردن، پرخاشگری و خالی کردن خشم خود بر سر دیگران، راه مؤثری برای کاهش عصبانیت نیست.
محققان دریافتند افرادی که خشم و احساسات درونی خود را با فریاد زدن بر سر دیگران تخلیه می کنند، ممکن است در لحظه احساس بهتری داشته باشند، اما این کار از عصبانیت کلی آنها کم نمی کند.
نتایج نشان می دهد که در عوض، تکنیک های کاهش استرس مانند تنفس عمیق، تمرکز حواس، مدیتیشن و یوگا جایگزین های بسیار مؤثر تری نسبت به پرخاشگری هستند.
تخلیه خشم یک مسکّن است و نه درمان
Brad Bushman، محقق ارشد این مطالعه و استاد ارتباطات در دانشگاه ایالتی اوهایو در اینباره می گوید: «من فکر می کنم خیلی مهم است که این باور غلط را که اگر عصبانی هستید، باید خشم خود را بیرون بریزید، از بین ببرید.» تخلیه خشم و رهایی هیجانی ممکن است ایده خوبی به نظر برسد، اما شواهد علمی برای حمایت از نظریه کاتارسیس وجود ندارد.
کاتارسیس یک رهایی عاطفی/هیجانی است که با نیاز به رهایی از تعارضات ناخودآگاه مرتبط است. نمونه هایی از کاتارسیس عبارتند از بیان فیزیکی یا کلامی احساس، مانند ضربه زدن به کیسه بوکس، جیغ زدن، گریه کردن و یا دویدن طولانی. در هر یک از این مثال ها، کاتارسیس در صورتی رخ می دهد که عمل انجام شده، نتیجه رهایی از احساسات فروخورده قبلی مانند خشم، ناامیدی یا غم باشد.
همچنین بخوانید >> فریاد زدن بر سر کودکان به اندازه آزار جسمی مضر است
برای این تجزیه و تحلیل، محققان بیش از 150 مطالعه را که شامل بیش از 10000 شرکت کننده بود، مورد ارزیابی و بررسی قرار دادند.
آنها دریافتند که کاهش هیجانات و خشم از طریق انجام فعالیت های کاهش دهنده استرس موثر تر است، زیرا واکنش جنگ یا گریز فرد را کاهش می دهد.
از سوی دیگر، تخلیه خشم و پرخاشگری در واقع برانگیختگی فرد را افزایش می دهد، دقیقا مثل انجام فعالیت های بدنی مانند دویدن.
Brad Bushman در یک بیانیه مطبوعاتی دانشگاهی گفت: «برای کاهش خشم، بهتر است در فعالیت هایی شرکت کنید که سطح برانگیختگی شما را کاهش می دهد. علی‌رغم آنچه که باور عمومی جا افتاده است، حتی دویدن نیز استراتژی مؤثری نیست زیرا سطح برانگیختگی فرد را افزایش داده و در نهایت نتیجه معکوس دارد.»
محقق اصلی این مطالعه، Sophie Kjaervik، عضو فوق دکتری در دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا در اینباره گفت: “این مطالعه الهام گرفته از افزایش محبوبیت روز افزون “اتاق های خشم” است.”
در این مکان‌ها، مردم تشویق می‌شوند اقلامی مانند شیشه، بشقاب و وسایل الکترونیکی را بشکنند تا خشم خود را برطرف کنند.
وی افزود: من می خواستم کل نظریه ابراز خشم که به عنوان راهی برای مقابله با عصبانیت مطرح می شود را بی اعتبار کنم. ما می خواستیم نشان دهیم که کاهش برانگیختگی و در واقع جنبه فیزیولوژیکی آن است که از اهمیت برخوردار می باشد.
برای بررسی، تیم تحقیقاتی بر این موضوع تمرکز کردند که چگونه برانگیختگی فیزیکی افراد ممکن است بر خشم آنها تأثیر بگذارد.
آنها فعالیت های افزایش دهنده برانگیختگی مانند مشت زدن به کیسه، دویدن، دوچرخه سواری و شنا را با فعالیت های کاهش دهنده برانگیختگی مانند تنفس عمیق و مدیتیشن مقایسه کردند.
این یافته ها که اخیراً در مجله Clinical Psychology Review منتشر شده است، نشان داد که انجام فعالیت های کاهش برانگیختگی به جهت مدیریت خشم، هم در آزمایش های آزمایشگاهی و هم در محیط های دنیای واقعی و در میان گروه های مختلف مردم مؤثر است.
در مقابل، فعالیت هایی که برانگیختگی را افزایش می دهند، عموماً هیچ تاثیری بر کنترل خشم نداشتند.
با این حال، محققان خاطرنشان کردند که به طور واضح مشخص نیست که کدام فعالیت های فیزیکی برانگیختگی را افزایش می دهند.
پیاده روی سریع یا آهسته دویدن به احتمال زیاد خشم را افزایش می داد، اما انجام ورزش های توپی یا شرکت در کلاس تربیت بدنی باعث کاهش برانگیختگی می شد.
به گفته محققان، این موضوع نشان می دهد که وارد کردن یک عنصر بازی در فعالیت بدنی ممکن است احساسات مثبت را افزایش داده یا با احساسات منفی مقابله کند.
Brad Bushman در پایان گفت: «فعالیت های فیزیکی خاصی که برانگیختگی را افزایش می دهند ممکن است برای قلب شما مفید باشند، اما قطعاً بهترین راه برای کاهش خشم نیستند. این واقعاً یک نبرد است زیرا افراد عصبانی می خواهند خشم خود تخلیه کنند، اما تحقیقات ما نشان می دهد که هر احساس خوبی که از خالی کردن هیجانات به دست می آوریم در واقع پرخاشگری را تقویت می کند.»
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام