مطمئناً، سریع غذا خوردن می تواند منجر به افزایش وزن شود. اما آیا می دانستید که ممکن است خطر ابتلا به دیابت، بیماری قلبی و مشکلات معده را نیز افزایش دهد؟
خوردن یکی از لذت های بزرگ زندگی است. پس چرا بسیاری از ما برای عبور از آن عجله داریم؟
احتمالا از طریق سریع غذا خوردن می توانید کمی زودتر از وعده های غذایی انرژی دریافت کرده و مقداری نیز در وقت خود صرفه جویی کنید. اما آیا ارزشش را دارد که با سریع غذا خوردن سلامتی خود را به خطر بیاندازید؟ مطمئناً نه!
اغلب، تند غذا خوردن تنها بخشی از یک سبک زندگی پر سرعت است. اگر همیشه در حال کار کردن، بازی کردن، راه رفتن، صحبت کردن و رانندگی به شکلی عجولانه و بی وقفه هستید، عادت به خوردن بدین گونه نیز آسان است.
اما باید بدانید که دل بستن به این عادت بهایی دارد: سریع غذا خوردن و نجویدن کافی مواد غذایی نه تنها لذت یک وعده غذایی خوب را کاهش می دهد بلکه ممکن است آسیب جدی به سلامتی شما وارد کند.
سریع غذا خوردن با مجموعه ای از خطرات سلامتی همراه بوده و این کار می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری های جدی قرار دهد.
ممکن است دراماتیک به نظر برسد، اما وقتی خیلی سریع وعده های غذایی خود را می خورید، سلامت شما در خطر خواهد بود. در ادامه این مقاله به پنج خطر بزرگ و اصلی ناشی از تند غذا خوردن برای سلامتی خواهیم پرداخت، پس تا انتهای این مقاله با ما همراه شوید!
1- چاقی
سریع غذا خوردن با افزایش خطر اضافه وزن یا چاقی همراه است. بنابراین جای تعجب نیست که هم جویدن کمتر و هم سریع غذا خوردن با مصرف بیشتر غذا و در نتیجه افزایش میزان کالری دریافتی در ارتباط است.
حتی چند دقیقه پس از پایان یک وعده غذایی، تند غذا خوردن ممکن است همچنان تاثیر داشته باشد. در یک مطالعه، شرکت کنندگانی که ناهار را سریع تر خورده بودند، در مقایسه با کسانی که با آرامش بیشتری غذا را جویده بودند، احساس گرسنگی بیشتری می کردند.
سریع غذا خوردن ممکن است باعث اختلال در هورمون های روده که به تنظیم اشتها کمک کرده و به شما می گویند چه زمانی سیر هستید، شود . در یک مطالعه کوچک انجام گرفته در کشور ژاپن، غذا خوردن سریع اثر حرارتی غذا که باعث افزایش متابولیسم پس از خوردن غذا می شود را نیز کاهش داد.
همچنین بخوانید >> چرا وزن شما کم نمی شود؟ بررسی 3 علت عدم کاهش وزن
2- دیابت
تند غذا خوردن به خودی خود باعث دیابت نوع 2 نمی شود. اما این امکان وجود دارد که بلعیدن و درسته قورت دادن غذا، شما را در مسیر خطر ابتلا به دیابت قرار دهد.
در یک مطالعه بزرگ، مردان و زنان میانسال بدون دیابت که می گفتند سریع غذا می خورند، در معرض افزایش خطر مقاومت به انسولین بودند. این وضعیت که در آن بدن به طور موثر از انسولین استفاده نمی کند، ممکن است در طول زمان منجر به دیابت شود.
البته، سریع غذا خوردن با چاقی مرتبط است و چاقی یکی از دلایل اصلی مقاومت به انسولین است. اما حداقل برای مردانی که در این مطالعه شرکت کردند، حتی زمانی که محققان سطوح BMI را کنترل می کردند، تند غذا خوردن بر خطر آنها اضافه کرد.
همچنین بخوانید >> ارتباط بین دیابت و افزایش خطر سکته ی مغزی
3- سندرم متابولیک
مقاومت به انسولین ارتباط نزدیکی با سندرم متابولیک دارد. مجموعه ای از عوامل که نه تنها خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد، بلکه باعث بالا بردن احتمال ابتلا به بیماری قلبی و سکته نیز خواهد شد.
یک مطالعه شامل تقریباً 9000 نفر از افراد 40 سال به بالا بود که در ابتدا سندرم متابولیک نداشتند. بعد از گذشت سه سال، افرادی که سریع غذا می خورند بیشتر از کسانی که آهسته تر غذا می خورند به سندرم متابولیک مبتلا شدند.
به ویژه، افرادی که سریع می خورند، مستعد داشتن دور کمر بزرگ تر و سطوح پایین کلسترول HDL (“خوب”) بودند. این دو مورد از عوامل خطری هستند که سندرم متابولیک را تشکیل می دهند و اغلب از پرچمداران عوامل ابتلا به بیماری قلبی هستند.
همچنین بخوانید >> 8 عادت بد برای سلامت قلب شما که باید بدانید
4- گاستریت یا ورم معده
سریع غذا خوردن همچنین با گاستریت فرسایشی مرتبط است، التهابی که پوشش داخلی معده را از بین برده و باعث شکستگی های کم عمق یا گاهی اوقات زخم های عمیق می شود.
در یک مطالعه که در کشور کره جنوبی انجام شد، بیش از 10000 بیمار با روش های مختلفی معاینه شدند، از جمله آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی، یک روش که در آن با استفاده از یک لوله روشن با یک دوربین کوچک که از حلق، مری و معده عبور می کند، تصویر برداری می شود. در این معاینات صورت گرفته، پزشکان اغلب علائمی از گاستریت فرسایشی را در بیمارانی که می گفتند سریع غذا می خورند پیدا می کردند.
یکی از دلایل احتمالی برای نتایج به دست آمده این است که افرادی که غذای خود را می بلعند بیشتر در معرض پرخوری هستند. پرخوری به نوبه خود باعث می شود که غذا برای مدت طولانی تری در معده حضور داشته باشد، بنابراین پوشش معده بیشتر در معرض اسید معده قرار می گیرد.
همچنین بخوانید >> 12 راه ساده برای خلاص شدن از نفخ شکم
5- خفگی
ما به بچه ها یاد می دهیم که آهسته غذا بخورند و غذای خود را با دقت بجوند تا دچار خفگی نشوند. بزرگتر ها هم عاقلانه خواهند بود اگر همین کار را کرده خود را در معرض خطر خفگی قرار ندهند. ثانیه های اضافی را صرف جویدن کامل و قورت دادن مناسب مواد غذایی کنید.
استراتژی هایی برای کاهش سرعت غذا خوردن:
برای بسیاری از ما، عجله در خوردن وعده های غذایی به یک عادت ناخودآگاه و روزمره تبدیل شده است. ترک این عادت نیازمند تلاشی آگاهانه است. این استراتژی ها می توانند به شما کمک کنند تا عادت جدیدی را برای کاهش سرعت خوردن غذا و افزایش بهره مندی از طعم لقمه های خود ایجاد کنید:
- زمان کافی را در نظر بگیرید: وعده های غذایی را جزو اولویت های برنامه خود قرار دهید. حداقل مدت زمان 20 دقیقه را برای هر وعده غذایی خود در نظر بگیرید. ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا بدن شما سیگنال هایی در مورد سیری به مغز شما ارسال کند.
- تمام حواس خود را به کار بگیرید: هنگامی که برای اولین بار شروع به خوردن می کنید، چند لحظه وقت بگذارید تا متوجه عطر، طعم، تردی، بافت و سایر خواص حسی غذا شوید. سپس در طول وعده غذایی به این موارد توجه کنید.
- بیشتر غذا را بجوید: لقمه های کوچک بردارید و آنها را کاملا بجوید. خوب جویدن علاوه بر اینکه سرعت شما را کم می کند، هضم غذا را راحت تر کرده و در نتیجه باعث افزایش جذب مواد مغذی می شود.
- لحظاتی قاشق و چنگال را کنار بگذارید: در حین غذا خوردن به راحتی وارد یک ریتم غذا خوری رباتیک می شوید. قبل از اینکه متوجه شوید، همچون یک دستگاه غذاخوری، اتوماتیک غذا را در دهان خود فرو می کنید. پایین گذاشتن ظروف بین لقمه ها به جلوگیری از به وجود آمدن این رفتار رباتیک گونه کمک کرده و باعث می شود تا با سرعت کمتری غذا را بخورید.
- با افراد حاضر در سر میز غذا خوری صحبت کنید: گپ زدن بین لقمه ها یکی از خوشایند ترین راه ها برای طولانی تر کردن وعده غذایی است.
سخن پایانی: به جای عجله در تمام کردن وعده های غذایی خود، سعی کنید غذا خوردن شهودی را تمرین کنید. وقت گذاشتن برای هر لقمه می تواند به شما کمک کند تا با بدن خود هماهنگ شوید و احتمال خطرات ناشی از سریع غذا خوردن را کاهش دهید. به علاوه، شما واقعا از چیزی که می خورید لذت خواهید برد!
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام