زنانی که کمتر می خوابند بیشتر احتمال دارد به دیابت مبتلا شوند

یک مطالعه جدید نشان داد زنانی که مدت زمان خواب خود را تنها 90 دقیقه در طول 6 هفته کاهش دادند، مقاومت به انسولین و خطر ابتلا به دیابت در آنها افزایش پیدا کرد.

7 تا 9 ساعت خواب در شبانه روز برای سلامتی مناسب پیشنهاد می شود، با این حال حدود یک سوم افراد کمتر از این حداقل می خوابند.

محققان دانشگاه کلمبیا نیویورک برای اولین بار دریافتند که یک دوره شش هفته ای کم خوابی متوسط منجر به تغییرات فیزیولوژیکی می شود که شانس ابتلا به دیابت را در زنان افزایش می دهد. زنان پس از یائسگی تأثیر قابل توجه تری را مشاهده کردند.

افزایش بیش از حد قند خون یکی از علائم دیابت است. تقریباً 10 درصد از آمریکایی ها یا به طور کلی حدود 37.3 میلیون نفر از دیابت رنج می برند.

اکثر مطالعات قبلی اغلب شامل مردان می شد که اثرات مضر بر حساسیت به انسولین را نشان می‌ داد و بر عواقب کوتاه‌ مدت کمبود خواب بسیار شدید متمرکز بودند.

از آنجایی که تحقیقات نشان می‌ دهد که سلامت قلبی متابولیک زنان ممکن است تحت تأثیر منفی بی‌ خوابی بیشتر از مردان باشد، مطالعه کنونی به طور خاص بر روی زنان متمرکز شده است.

دکتر Marie-Pierre St-Onge، دانشیار پزشکی تغذیه در دانشگاه کلمبیا با تجربه فراوان در زمینه های خواب، چاقی و بیماری های قلبی، می گوید: زنان در طول عمر خود به دلیل فرزندآوری، فرزند پروری و یائسگی با تغییرات زیادی در عادات خواب خود مواجه می شوند.

وی افزود: زنان بیشتر از مردان معتقدند که از خواب کافی برخوردار نیستند.

مدت کوتاهی از محرومیت کامل یا جزئی از خواب در چندین آزمایش آزمایشگاهی برای تغییر متابولیسم گلوکز یافت شده است. با این حال، این مطالعات تجربه روزمره محرومیت از خواب متوسط را که مستلزم زنده ماندن برای دوره های طولانی حدود شش ساعت خواب است، در نظر نمی گیرد.

محققان به وسیله 38 زن سالم، از جمله 11 زن یائسه، که به طور منظم حداقل هفت ساعت هر شب می‌ خوابیدند، به بررسی اثرات کم‌ خوابی متوسط و مزمن پرداختند.

شرکت کنندگان در مطالعه دو مرحله را به صورت تصادفی طی کردند.

به آنها دستور داده شد که در یک مرحله حداقل هفت ساعت بخوابند، سپس در مرحله دیگر با عقب انداختن زمان خواب خود به مدت پانزده دقیقه، این مدت را به شش ساعت کاهش دهند. این مراحل هر کدام شش هفته به طول انجامید.

در طول مرحله 6 هفته ای محدودیت خواب، هر شرکت کننده ای می توانست زمان خواب خود را هر شب کوتاه کند. از فناوری پوشیدنی برای سنجش میزان پایبندی به برنامه خواب استفاده شد.

در طول آزمایش، محققان چربی بدن، انسولین و گلوکز را اندازه‌گیری نمودند.

مقاله مرتبط: علائم اولیه دیابت در زنان

انسولین چیست؟

انسولین یک هورمون ضروری است که میزان قند خون را کنترل می کند. مجموعه‌ ای از سلول‌ ها در لوزالمعده به نام جزایر لانگرهانس، انسولین را می‌ سازند و سپس آن را در زمان‌ های خاص وارد جریان خون می‌ کنند. انسولین مانند کلیدی عمل می کند که سلول های بدن شما را باز می کند تا قند وارد شود. سپس سلول ها از این قند به عنوان سوخت استفاده می کنند.

هنگامی که غذا های غنی از کربوهیدرات می خورید، بدن شما کربوهیدرات ها را به قندهای ساده تجزیه کرده و آنها را به گلوکز تبدیل می کند. گلوکز توسط همه سلول ها استفاده می شود و منبع اصلی انرژی بدن شما است. بدون انسولین، کربوهیدرات هایی که می خورید نمی توانند برای سوخت بدن شما استفاده شوند.

وقتی بیشتر از نیازتان کربوهیدرات می خورید، لوزالمعده آن را حس کرده و مقادیر بیشتری انسولین را در خون شما آزاد می سازد. انسولین قند اضافی را که در حال حاضر نمی توان از آن استفاده کرد را گرفته و آن را در سلول های چربی شما ذخیره می کند. این وضعیت منجر به افزایش وزن می شود.

وقتی قند خون بالا باشد، انسولین نیز بالا می رود و ذخیره چربی افزایش  پیدا می کند. وقتی سطح قند خون شروع به کاهش می کند، مقدار انسولین نیز کاهش یافته و انرژی کمتری به عنوان چربی ذخیره می شود. خوردن کربوهیدرات کمتر برابر است با ذخیره کمتر چربی.

مقاومت به انسولین چگونه اتفاق می افتد؟

مقاومت به انسولین وضعیتی است که در آن سلول‌ های بدن شما به مرور زمان نسبت به انسولین حساس می‌ شوند. لوزالمعده شما با ساختن انسولین بیشتر پاسخ می دهد. این وضعیت در طول سالیان متمادی اتفاق می افتد و می تواند منجر به چاقی و دیابت نوع 2 شود. برخی از انتخاب‌ های سبک زندگی می‌ تواند از مقاومت به انسولین جلوگیری کرده یا آن را بهبود بخشد.

مقاله مرتبط: سطوح بالای انسولین به طور مستقیم با سرطان لوزالمعده در ارتباط است

چه کسانی در معرض خطر مقاومت به انسولین قرار دارند؟

در حالی که این موضوع هنوز به طور کامل درک نشده است، دانشمندان به یک پیوند ژنتیکی مشکوک هستند زیرا تمایل دارد در خانواده ها وجود داشته باشد. مقاومت به انسولین همچنین در افراد آفریقایی آمریکایی، بومی آلاسکا، جزیره اقیانوس آرام، سرخپوستان آمریکایی یا لاتین تبار شایع تر است.

سایر عوامل خطر عبارتند از:

• اضافه وزن یا چاقی
• سن 45 سال به بالا
• عدم تحرک بدنی و فعالیت بدنی پایین
• سابقه بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت بارداری یا سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

ارتباط بین خواب و میزان ابتلا دیابت به زنان

طبق این مطالعه، کاهش 90 دقیقه ای خواب شبانه به مدت 6 هفته، سطح انسولین ناشتا را در زنان یائسه تا بیش از 15 درصد و در جمعیت عمومی تا بیش از 12 درصد افزایش داد.

همچنین، مقاومت به انسولین حدود 15 درصد افزایش یافت و در زنان یائسه این مقدار بیش از 20 درصد بیشتر شد.

برای آزمایش، میانگین سطح قند خون هر شرکت‌کننده ثابت ماند.

به گفته دکتر St-Onge، استرس مداوم روی سلول‌ های تولید کننده انسولین در یک دوره طولانی ممکن است به شکست آنها و ایجاد دیابت نوع 2 کمک کند.

محققان دریافتند که کم خوابی باعث افزایش چربی شکم نمی شود، حتی اگر این یکی از دلایل اصلی مقاومت به انسولین باشد.

دکتر Marie-Pierre St-Onge اضافه کرد: این واقعیت که ما این نتایج را مستقل از هرگونه تغییر در چربی بدن، که یک عامل خطر شناخته شده برای دیابت نوع 2 است، دیدیم، نشان دهنده تأثیر کاهش خفیف خواب بر سلول های تولید کننده انسولین و متابولیسم است.

در پایان، او نتیجه می گیرد که خواب کافی در هر شب ممکن است تنظیم قند خون را بهبود بخشیده و بروز دیابت نوع 2 را به ویژه در زنان یائسه کاهش دهد.

منابع

1- Shortening Sleep Time Increases Diabetes Risk in Women

2- Chronic Insufficient Sleep in Women Impairs Insulin Sensitivity

ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام