مثبت اندیشی و داشتن یک نگرش مثبت ممکن است تمام چیزی باشد که برای جلوگیری از بیماری آلزایمر و زوال عقل به آن نیاز داشته باشید.
دانشمندان دانشگاه California Davis و دانشگاه Northwestern گزارش می دهند افرادی که ویژگی های شخصیتی مانند وظیفه شناسی، برون گرایی و مثبت اندیشی را از خود نشان می دهند، در مقایسه با دیگرانی که دچار روان رنجورخویی و منفی نگری هستند، کمتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار دارند.
وظیفه شناسی، که دانشمندان آن را یک ویژگی شخصیتی اساسی می دانند، دارای ویژگی های زیر است:
- سازمان دهی
- مسئوليت پذیری
- تعیین نمودن اهداف
- پیروی کردن از قوانین
- سخت کوش بودن
در همین حال، افراد شادی که پژوهشگران از آن به عنوان “عاطفه مثبت” یاد می کنند، شادی بخش، پر انرژی و دارای تمرکز قوی هستند.
کسانی که «عاطفه منفی» دارند معمولاً علائم عصبی، پریشانی و عصبانیت را از خود نشان می دهند. روان رنجورخویی یکی دیگر از ویژگی های شخصیتی اساسی است که به عنوان تمایل به اضطراب، افسردگی و خجالت زدگی یا خجالتی بودن تعریف می شود.
نویسندگان مطالعه به دقت به این موضوع توجه داشتند که این تفاوت ها در بین تیپ های شخصیتی، ارتباطی با آسیب فیزیکی به بافت مغز که در بیماران مبتلا به زوال عقل یافت می‌شود، نداشته باشد. در عوض، این یافته ها به احتمال زیاد با این که چگونه ویژگی های شخصیتی خاص به افراد کمک می کند تا از آسیب های مربوط به زوال عقل استفاده کنند، ارتباط دارند.
همچنین بخوانید >> افزایش خطر زوال عقل در بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه
پروفسور Emorie Beck، نویسنده اول این مطالعه و استادیار روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا دیویس در این باره توضیح می دهد: در حالی که مطالعات قبلی سعی کرده اند در گذشته بین ویژگی های شخصیتی و زوال عقل ارتباط برقرار کنند، پروژه های قبلی عمدتاً کوچک بودند و فقط جمعیت های خاصی را نشان می دادند.
وی افزود: ما می خواستیم از فناوری جدید برای ترکیب این مطالعات و آزمایش قدرت و ثبات این ارتباطات استفاده کنیم.
اگر این پیوندها پابرجا باشند، هدف قرار دادن ویژگی های شخصیتی برای تغییر در مداخلات اولیه در زندگی می تواند راهی برای کاهش خطر زوال عقل در دراز مدت باشد.
محققان داده های هشت مطالعه منتشر شده را تجزیه و تحلیل کردند که شامل بیش از 44000 نفر می شد که 1703 نفر از آنها در نهایت دچار زوال عقل شدند.
آنها معیار های اساسی ویژگی های شخصیتی (وجدان بودن، برونگرایی، آماده بودن برای تجربه کردن، روان رنجوری و موافق بودن) و نیز بهزیستی ذهنی (عاطفه مثبت و منفی و رضایت از زندگی) را در مقایسه با علائم بالینی مطابق با زوال عقل (عملکرد در آزمون های شناختی) و آسیب شناسی مغز در کالبد شکافی مورد ارزیابی قرار دادند.
همچنین بخوانید >> انزوای اجتماعی خطر ابتلا به زوال عقل را در افراد مسن افزایش می دهد
پروفسور Emorie Beck خاطر نشان می کند که دانشمندان معمولاً فکر می کنند شخصیت از طریق رفتار با خطر زوال عقل ارتباط دارد. به عنوان مثال، کسانی که امتیاز بالایی برای وظیفه شناسی کسب کرده اند ممکن است بیشتر غذای سالم تری بخورند و از خود مراقبت بیشتری انجام دهند که متعاقباً منجر به سلامت طولانی مدت بهتری خواهد شد.
نویسندگان مطالعه می گویند نمرات بالا برای صفات منفی (روان رنجوری، عاطفه منفی) و نمرات پایین تر برای ویژگی های مثبت (وجدان کاری، برون گرایی، عاطفه مثبت) با خطر بالاتر تشخیص زوال عقل ارتباط دارد. با این حال، نمرات بالا در آمادگی برای کسب تجربه جدید، موافق بودن و رضایت از زندگی، در واقع یک اثر محافظتی را در زیر مجموعه کوچکتری از مطالعات نشان داد.
با این حال، محققان از عدم مشاهده ارتباط بین این ویژگی های شخصیتی و آسیب شناسی عصبی واقعی در مغز افراد پس از مرگ شگفت زده شدند.
پروفسور Emorie Beck توضیح می دهد: “این موضوع شگفت انگیزترین یافته برای ما بود.” اگر شخصیت، پیش بینی کننده عملکرد در تست های شناختی باشد اما آسیب شناسی نباشد، چه اتفاقی ممکن است بیفتد؟
یک توضیح احتمالی این است که برخی از ویژگی های شخصیتی افراد را در برابر آسیب های ناشی از بیماری هایی مانند آلزایمر مقاوم تر می کند.
کسانی که این ویژگی ها را نشان می دهند، ممکن است راه هایی را بیابند، چه آگاهانه و چه غیرآگاهانه، با آسیب ها کنار بیایند و روی آن کار کنند.
یک تحقیق اضافی توسط اعضای تیم مطالعه تأیید کرد که افراد خاصی با آسیب شناسی کاملاً گسترده می توانند اختلال کمی در تست های شناختی نشان دهند.
محققان همچنین مطمئن بودند که عوامل دیگری را که ممکن است رابطه بین شخصیت، خطر زوال عقل و آسیب شناسی عصبی را تعدیل کند، از جمله سن، جنسیت و میزان تحصیلات بررسی کنند.
پروفسور Emorie Beck نتیجه می گیرد: «ما تقریباً هیچ مدرکی برای تأثیرات آن پیدا نکردیم، به جز اینکه تأثیر محافظتی وظیفه شناسی با افزایش سن افزایش می یابد».
عوامل متعددی می توانند در ایجاد زوال عقل نقش داشته باشند که بسیاری از آنها به ژنتیک مرتبط نیستند. این تحقیق اولین گام مهم برای درک بهتر ارتباط بین شخصیت و زوال عقل است.
در برنامه های آتی، محققان می خواهند مطالعات خود را به گونه ای گسترش دهند که افرادی را که در مواجهه با بسیاری از آسیب‌شناسی ها آسیب کمی نشان می دهند نیز شامل تحقیقات آنها شوند. آنها همچنین مایلند سایر عوامل روزمره که به طور بالقوه در ایجاد زوال عقل نقش دارند را تجزیه و تحلیل کنند.
این مطالعه در مجله Alzheimer’s & Dementi منتشر شده است.
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام