نتایج مطالعه ای که روز چهارشنبه 10 می 2023 منتشر شد نشان می دهد که عوارض عصبی بیماری لایم (Lyme) مانند بی حسی دست و پا و درد که با درمان برطرف نمی شوند، ممکن است بیشتر به دلیل پاسخ اغراق آمیز سیستم ایمنی بدن باشد تا خود عفونت.
محققان دریافتند که بیماران مبتلا به بیماری لایم با مشکلات مداوم سیستم عصبی مرکزی دارای سطوح بالای اینترفرون آلفا در خون هستند، یک پروتئین التهابی که توسط سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت تولید می شود.
این علائم سیستم عصبی مرکزی که همچنین می تواند شامل ضعف، فلج عضلات صورت، مشکلات بینایی، تب، سفت شدن گردن و سردرد شدید باشد، به عنوان نوروبورلیوز لایم شناخته می شود.
دکتر Klemen Strle، محقق ارشد دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس گفت: در صورتی که یافته ها در مطالعات بزرگتر تایید شوند، ممکن است از دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی برای درمان بیماران مبتلا به عوارض عصبی ناتوان کننده مداوم این بیماری استفاده شود.
به گفته محققان، هر سال نزدیک به 500,000 آمریکایی مبتلا به بیماری لایم تشخیص داده می شوند و 200,000 مورد دیگر در اروپای غربی مشاهده می شوند. این بیماری توسط یک باکتری منتقل شده و توسط کنه ها منتشر می شود که در نواحی از ایالات متحده، میانه اقیانوس اطلس، همچنین در اروپا و برخی از مناطق کانادا، به ویژه در مناطق جنگلی شایع است.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC)، نوروبورلیوز لایم در 15٪ از افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند رخ می دهد، و اکثر بیماران پس از درمان با آنتی بیوتیک بهبود می یابند. با این حال، حدود 10 تا 20 درصد از بیماران حتی پس از درمان نیز علائم را نشان می دهند.
همچنین بخوانید >> راش استرسی چیست؟ علائم، علل و راه های درمان
تحقیقات قبلی که در Emerging Infectious Diseases که یکی از نشریه های CDC است، به چاپ رسید، نشان داد که باکتری های ایجاد کننده لایم از درمان آنتی بیوتیکی دوام نمی آورند و بنابراین نمی توانند از بهبودی جلوگیری کنند.
برای مطالعه فعلی، محققان در اسلوونی در طول یک سال از 79 بیمار که نوروبورلیوز لایم را در طول عفونت حاد خود تجربه کرده بودند، از جمله 27 بیمار با عوارض جدید یا ماندگار شش ماه یا بیشتر پس از درمان، نمونه های خون سریالی گرفتند.
بیمارانی که علائم آنها با شروع مطالعه برطرف شده بود، کمترین سطح اینترفرون را داشتند. محققان گفتند: افرادی که شدید ترین و پایدار ترین مشکلات را داشتند، بالاترین سطح اینترفرون را داشتند، که این امر نشان نگر آن است که سیستم ایمنی بدن هرگز از پاسخگویی که منجر به التهاب سیستمیک با درجه پایین می شود، دست نمی کشد.
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام