یک مطالعه انجام شده روی موش ها نشان می دهد که مصرف شکر و مواد قندی ممکن است بر انعطاف پذیری مغز که به یادگیری، یادآوری و بازیابی کمک می کند، تأثیر بگذارند. این یافته ها می تواند بینش جدیدی در مورد اختلالات رشد عصبی مانند اوتیسم را به ما ارائه دهد.
قند های موجود در میوه ها یا شیرینیجات تنها چند نوع ساده از بسیاری از انواع قند ها هستند. این نوع قند ها وقتی که به هم متصل می شوند، می توانند طیف گسترده ای از قند های پیچیده را ایجاد کنند.
بر اساس تحقیقات جدیدی که در نشست پاییز انجمن شیمی آمریکا (ACS) ارائه شد، گروه های سولفات بر روی مولکول های قند پیچیده به نام گلیکوزآمینوگلیکان (GAGs) بر «پلاستیسیته» در مغز موش ها تأثیر می گذارند. این قند ها پروتئین های متعددی را تنظیم کرده و ساختار آنها در طول رشد و با بیماری تغییر می کند.
GAG ها با اتصال سایر ساختار های شیمیایی از جمله گروه های سولفات تشکیل می شوند. شایع ترین شکل GAG در مغز کندرویتین سولفات است که در خارج از بسیاری از سلول های مغز یافت می شود.
کندرویتین سولفات همچنین می‌تواند ساختارهایی به نام «شبکه‌های عصبی» را تشکیل دهد که اطراف سلول های عصبی فردی را می پیچد و تصور می‌شود که اتصالات سیناپسی را تثبیت می کند، یعنی جایی که نورون ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.
یکی از راه های تغییر عملکرد GAG از طریق الگو هایی از گروه‌های سولفات است که بر روی زنجیره های قند چسبانده شده اند که به آن نقوش سولفاته گفته می شود.
در این مطالعه، حذف ژن Chst11 که مسئول تشکیل دو الگوی اصلی سولفاته شدن روی کندرویتین سولفات در موش است، منجر به نقص در شبکه‌های اطراف عصبی آنها شد. در غیاب نقوش سولفاته، تعداد شبکه ها افزایش یافته و باعث تغییر در انواع اتصالات سیناپسی بین نورون ها گردید.
علاوه بر این، موش ها نمی توانستند موش هایی را که قبلاً به آنها معرفی شده بودند را تشخیص دهند. این موضوع نشان می دهد که این الگو ها بر حافظه اجتماعی تأثیر گذارند که این امر به توانایی تشخیص چهره های آشنا یا یادگیری مهارت های جدید اشاره دارد. اثرات مشابهی نیز در موش های جوان و بالغ مشاهده شد.
مقاله مرتبط >> کشف ارتباط بین اندازه مرکز کنترل اشتها مغز با چاقی
دکتر Linda Hsieh-Wilson، محقق اصلی پروژه و ارائه دهنده این تحقیق گفت: “نتایج به دست آمده نشان می دهد که ممکن است بتوان این شبکه ها را در دوران نوجوانی یا بزرگسالی دستکاری کرد تا به طور بالقوه دوباره سیم کشی یا تقویت برخی از اتصالات سیناپسی انجام شود.”
محققان امیدوارند که یافته هایی که هنوز در یک مجله معتبر منتشر نشده است، راه را برای درمان بالقوه آسیب عصبی هموار کند.
درک اینکه چگونه این مولکول ها بر حافظه اجتماعی تأثیر می گذارند می تواند بینش هایی را در مورد اختلالات عصبی رشدی و عصبی روانی مانند اوتیسم، اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی به ما ارائه دهد که اغلب با نقص در حافظه اجتماعی و انواع تغییرات در سیناپس ها مشخص می شود، ارتباطاتی که ما شاهد ایجاد آنها توسط این مولکول ها هستیم.
منبع
1- Sugars affect brain plasticity
ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام