پسران به اندازه ی دختران احساساتی نیستند اما چرا؟ 

آیا پسران هم احساساتی هستند؟

دختران از پسران احساساتی تر هستند. آیا تا به حال به علت این مسئله فکر کرده اید؟ می توان گفت که دلیل این تفاوت، می تواند ساختار متفاوت مغز برخی پسران باشد. پسر های بی احساس و بی عاطفه در ناحیه ای از مغزشان که به وجدان و همدلی مربوط می شود، ساختار متفاوتی دارند. محققان دانشگاه بازل و بیمارستان روانپزشکی بازل در سوئیس در مورد توسعه ی مغز ۱۸۹ نوجوان به بررسی پرداختند. در سال های اخیر، محققان بر این ویژگی های شخصیتی افراد بیشتر تمرکز کردند ، زیرا این ویژگی های شخصیتی با رفتار های ضد اجتماعی جدی تری در ارتباط می باشند.

• پسران بی احساس و بی عاطفه دارای ساختمان مغز متفاوتی هستند.
• ویژگی های شخصیتی با توسعه ی رفتارهای ضد اجتماعی در ارتباط می باشند.
• این مسئله تنها در پسران، و نه دختران با ویژگی های مشابه دیده شده است.

تاکنون محققان بسیاری بر درک بهتر رفتار های بی احساس و فاقد عاطفه ی افراد زیادی تمرکز کردند که دارای چنین شرایط روانی و اختلالات رفتاری بودند. با این حال نمی توان ادعا کرد که رابطه ی بین رفتار های فاقد احساس و عاطفه و ساختار مغز ، تنها در افرادی وجود دارند که بسیار پرخاشگر و سلطه جو هستند یا در افرادی که هم دارای رفتارهای ضد اجتماعی و هم سلطه جویی هستند نیز چنین رابطه ی صدق می کند – که در این صورت می توان گفت مغز متفاوتی دارند.

سپس تحقیقات دیگری با استفاده از عکسبرداری مغناطیسی انجام شد؛ در این تحقیقات تلاش می شد تا از نزدیک به بررسی توسعه ی مغز نوجوانان بپردازند تا ببینند که آیا چنین رفتار هایی با ساختار متفاوت مغز ارتباطی دارد یا خیر. محققان در حقیقت می خواستند به این موضوع پی ببرند که ارتباط بین رفتار های بی احساس و تفاوت ساختار مغز، در پسران و دختران با یکدیگر متفاوت است یا خیر.

نتایج نشان دادند که پسرانی که دارای رفتار های بی احساس و بی عاطفه ی بیشتری هستند، قسمتی از مغزشان که با همدلی و دیگر احساسات در ارتباط است، اندکی بزرگ تر می باشد. این عارضه تنها در پسران دیده شده است، و حتی در دخترانی که چنین رفتار هایی داشته اند نیز چنین تفاوتی وجود ندارد.

نورا ماریا راشل از دانشگاه بازل می گوید” یافته های ما نشان می دهند که رفتار های فاقد احساس و عاطفه به تفاوت ساختار مغز پسران مرتبط است که این مسئله بدون تشخیص بالینی اتفاق می افتد.”

راشل می گوید” در قدم بعدی ما به دنبال این مسئله خواهیم گشت که چه فاکتور هایی باعث می شود تا برخی کودکان با چنین مشکلات ذهنی بزرگ شوند و برخی دیگر هیچگاه چنین مشکلی را تجربه نکنند.”